wensrit
2e bezoek aan
weeskinderen
Tesla
wensrit
Polen
Op 8 en 9 mei 2024 rijden 5 Tesla’s op eigen tempo door Duitsland richting Jelenia Gora in Polen. Ze zijn volgeladen met persoonlijke cadeautjes voor maar liefst 120 kinderen! Ook nemen we spullen mee voor de (wees-)huizen zelf. De zon schijnt, de reis schiet lekker op en onderweg sluiten bestuurders bij elkaar aan. We kijken er naar uit om weer kinderen blij te maken met ons bezoek.
De voorbereiding voor deze reis begint natuurlijk al veel eerder. We zijn benieuwd naar wat er nodig is in de huizen. En wat vinden de kinderen leuk? Oskar inventariseert de wensen, probeert alles helder te krijgen en maakt lange lijsten. De vrijwilligers gaan daarop aan de slag. Ze zamelen geld en spullen in, gaan op zoek naar voordelige deals en mooie presentjes. Gelukkig zijn er veel mensen, familie en vrienden die mooi speelgoed, overbodige goede huishoudelijke spullen en geld doneren. We rijden stad en land af om poppenhuizen, kleding, kookgereedschap en speelgoed op te halen. Zelfs uit het buitenland komen donaties binnen en ook geld voor voetballen. Meerdere verkopers op de bekende tweedehandssites laten hun prijzen zakken als we ze vertellen waarom en voor wie we hun spullen willen kopen of geven het zelfs gratis mee. Fantastisch!
Op de dagen voor vertrek verzamelen we alles en verdelen het over de auto’s en de aanhangwagen. Op het laatst valt helaas één bestuurder uit wegens ziekte en worden ook die spullen herverdeeld. Nog voordat we richting Polen rijden, zijn er al heel wat kilometers gemaakt! Met plezier, dat spreekt vanzelf. De auto’s zitten goed echt goed vol, het is goed passen en meten om alles mee te kunnen nemen.
Op woensdag vertrekken zowel Wim en Vi (met haar model X) en Oskar, Gosia en Julia (model S) om zoveel mogelijk kilometers te maken en dezelfde avond nog in Polen aan te komen. Ook Marianne (model S) vertrekt, met een overnachting in Wolfenbüttel om de trip in tweeën te delen. Het is druk op de weg door wegwerkzaamheden en files en we zijn blij op tijd te zijn gaan rijden. Via de locatiedeler op WhatsApp kunnen we zien wie waar op weg is Door oponthoud op de weg duurt de kleine duizend kilometer lange reis een stuk langer dan gepland.
Wim en Vi komen rond half twee ’s ochtends aan bij het hotel en kunnen even wat rust pakken. Om half 8 in de ochtend komen ook Oskar, Gosia en Julia aan in het hotel.
Donderdagochtend vroeg vertrekken ook Paul (model 3) en Eric (model S met aanhanger). Is normaalgesproken Tesla Supercharger Lehre het ontmoetingspunt, ditmaal hebben we genoeg bereik om door te rijden tot SuC Irxleben. Als eerste is Eric daar aan het laden, die al meteen aanspraak heeft met een Duitse Tesla model S -bestuurder. Als zowel Marianne als Paul ook aan de lader staan, kijken er meerdere bestuurders nieuwsgierig naar onze volle bepakte en bestickerde auto’s.
Eric koppelt zijn aanhanger weer aan en vertrekt alvast. Dan hebben de auto’s van zowel Paul als Marianne ook voldoende geladen om de volgende stop te halen. Met Leipzig en Dresden op de verkeersborden rijden we verder richting SuC Nossen. Tot dan verloopt alles – afgezien van de wegwerkzaamheden – vloeiend. Mooi weer, vol goede zin en auto’s vol leuks (en nuttigs) voor Polen. Als we stilstaan in de file hebben we uitzicht over velden vol bloeiend koolzaad. Steekt mooi af tegen de blauwe lucht. Ons humeur is goed. We hebben zin in de komende dagen. ’s Avonds staat op het programma al een bezoek aan de eerste twee weeshuizen. Iets waar we naar uit kijken. Dan met drie Tesla wensritauto’s op een rijtje opladen bij SuC Nossen. Bij het benzinestation rijden nog wat goed uitziende oude Trabantjes binnen. De motorkap gaat wel meteen omhoog, dus de techniek is niet meer zo goed, maar wel makkelijk te verhelpen als er iets fout is. Ze zijn leuk om te zien, maar we zijn blij dat wij met onze elektrische auto’s niet het geluid (en uitstoot) van brommers produceren als we rijden. We zien ze later op de vluchtstrook staan, met alweer een motorkap omhoog.
Intussen komt er bij het superchargen onder de ‘motorkap’ van de Tesla van Marianne ook heel wat geluid vandaan bij het koelen van de accu. Maar dat houdt op een gegeven moment op, dus we zijn niet al te ongerust. Dat verandert wel als we de rit vervolgen en er een rood driehoekje met uitroepteken in beeld verschijnt met ‘Vehicle may not restart’. Oeps? De melding verdwijnt weer. Inmiddels rijden we met drie Tesla’s in colonne, is er ook file, maar de zon schijnt en dan kunnen we eindelijk lekker doorrijden. De volgende stop is de Ionity charger (voor Paul en Marianne) en de Greenway charger (voor Eric) in Zgorzelec.
En dan gaat het fout...
Tijdens het laden is het ineens einde verhaal voor de model S van Marianne. De auto wil inderdaad niet meer verder rijden. Na contact met Tesla en de ANWB en de wetenschap dat het wel eens lang kan gaan duren voor er iemand met verstand van zaken naar het laadpunt komt, laden we alle persoonlijke cadeautjes voor de kinderen in de model 3. Wonder boven wonder krijgt Paul ze er allemaal in. Eric is al verder gereden en dan vertrekt ook Paul. De cadeautjes moeten naar de weeshuizen! Dat gaat voor!
Met de model S alvast in ‘sleep modus’ gezet in afwachting van de Poolse ANWB/sleepauto, laden we alle spullen die niet in de model 3 pasten uit. Ze mogen na telefonisch overleg in het Pools door Gosia in een nabijgelegen restaurant staan tot ze later die dag opgehaald kunnen worden door de model X. Want we willen natuurlijk niet dat al die verzamelde en gedoneerde spullen voor de weeshuizen straks ook weggesleept worden, de verkeerde kant op. Gelukkig wil een Pools-Nederlands stel dat hun Tesla komt laden, meehelpen met sjouwen. Het poppenhuis, de garage, keukenapparatuur, de stofzuiger, magnetron, skeelers, spelletjes, alles staat onder de trap naast de koelkast vol frisdrank te wachten op vervoer… Wat fijn dat er zoveel behulpzame mensen zijn!
Weeshuis “3 & 4”
Om half vijf hebben we afgesproken de eerste lading pizza’s op te halen voor weeshuis “3 & 4”. Met de model S van Oskar en de model X komen we aan bij Tito pizza. Een leuk paviljoen waarin de pizza’s worden bereid in de tuin van een groot Pools huis met eronder een restaurant. De eigenaar heeft alles al netjes klaargezet in geïsoleerde tassen en nadat we afgesproken hebben hem en zijn zoon een keer mee te nemen in de X voor een sprintje gaan we op weg naar het eerste weeshuis. Eigenlijk zijn het 2 weeshuizen in een maar dat heeft te maken met regels in Polen dat er niet meer dan 15 kinderen per adres in een weeshuis mogen zitten. Net voor het weeshuis treffen we de model 3 van Paul en de model S met aanhanger van Eric.Het
ijs
doorbreken
We rijden gezamenlijk het krappe pad op richting het weeshuis. Daar worden we verwelkomt door de directeur van het weeshuis en enkele begeleidsters. Het weeshuis staat op een leuk stuk grond met grote bomen maar je ziet al snel dat voor onderhoud geen budget is. Oud, functioneel maar wel schoon. We lopen met de pizza’s richting een prieeltje op het terrein en inmiddels komen eerst de kleinste kinderen naar buiten en later ook de tieners een beetje schoorvoetend. De pizza’s zijn een leuke ijsbreker. Al smikkelend van de pizza’s en een Chocomel of Fanta uit de frunk van de model S van Oskar raken de kinderen gewend aan de volwassenen die een bezoekje komen brengen. Dit is de eerste groep en aangezien we een auto minder hebben zitten de Tesla’s tot de nok vol met spullen en blauwe tasjes met kadootjes. Alle tasjes waren gelukkig genummerd maar we hebben door het oponthoud onderweg niet alles meer kunnen sorteren.
Als de buikjes vol zijn voel je al de ontspanning bij de kinderen komen. We gaan de tasjes uitdelen aan de hand van de verlanglijst die van tevoren gemaakt is. De kinderen zijn blij met hun gekozen kleding, schoenen, make-up en speelgoed die we voor hen in Nederland, Duitsland en Polen hebben verzameld. Je ziet altijd kindjes die vooraan gaan staan en genieten van de aandacht.
Die vergeet je meestal nooit meer. Maar ook de tieners ontdooien en je ziet ze opbloeien.
Na het uitpakken van de persoonlijke kadootjes delen we ook dingen uit voor het weeshuis zelf. Volleyballen, tafeltennissetjes, voetballen en doelen en noem maar op. Paul en Wim besluiten een doel alvast in elkaar te zetten. De vergelijking met buurman en buurman was natuurlijk weer snel gemaakt. Ondertussen zijn de kleintjes uitgeraast in de model x en besluiten de tieners de auto’s eens uit te proberen. Het blijft altijd verbazingwekkend hoe snel ze door hebben hoe de techniek in een Tesla werkt. Telefoons zijn verbonden met bluetooth en het nummer “Pedro Pedro Pedro” schalt keihard uit de model X waarbij de kinderen half aan het headbangen zijn. Nou bedankt, dat nummer krijgen we nu het eerste half jaar niet meer uit het hoofd ;).
De voetbaldoelen vallen ook in goede aarde. De kinderen zijn fijn aan het spelen en af en toe komt een kindje echt voor een knuffel. Uiteraard zie je bij de rijders hier een daar wat glinsteren in de ogen en weet je waarvoor je dit doet. Op een gegeven moment krijgen de kinderen de opdracht alle spullen netjes naar binnen te brengen. Ook de doelen want deze kunnen helaas niet in de tuin blijven staan. Je merkt al snel dat er discipline is in het weeshuis en rond zeven uur in de avond gaan alle kinderen naar hun kamer om op te ruimen en zich klaar te maken om naar bed te gaan. Op dat moment krijgen we nog een lekker kopje koffie en heerlijke taart aangeboden in een kamertje van de leiding in het weeshuis. Oskar, Gosia en zijn zus wie in de buurt woont spreken gelukkig Pools want niemand van de ouderen in het weeshuis spreekt een andere taal.
De directeur heeft nog een leuke oorkonde voor Oskar en bedanken Tesla wensrit voor de mooie giften. De rust keert terug in het weeshuis en de rijders gaan op weg naar het hotel.
Daar kunnen de model 3 en de S van Eric aan de destination lader onder het hotel die we speciaal gereserveerd hebben.
De model X gaat op pad om Marianne op te halen.
Rond half tien ’s avonds (ruim zeven uur nadat de auto niet meer wilde starten) komen in Zgorzelec zowel de Tesla model X als de sleepauto aan. We brengen de spullen vanuit het restaurant naar de model X – en duwen de model S naar de sleepwagen. Marianne rijdt met Virginia en Wim mee naar het hotel. Anderhalf uur in het donker langs bergachtige weggetjes. Even na middernacht arriveren we bij het hotel, waar de nachtportier het hek voor ons opent. De anderen zijn na een lange dag al aan het uitrusten.
Team Tesla wensrit is er ook voor elkaar en niemand blijft achter. Wat een fijne groep mensen om mee onderweg te zijn.
Power Team
Nog
meer
weeshuizen
Dag 2 We zijn weer compleet
Vrijdagochtend is het uitzicht uit het raam prachtig: bomen, bergen, zon, een kabbelend beekje. Met z’n allen ontbijten we. De (wees-)kinderen zijn nog op school, dus heel vroeg aankomen bij de weeshuizen hoeft niet. Allereerst verdelen we in de garage van het hotel de spullen opnieuw over de overgebleven auto’s. We rijden naar een winkelcentrum om nog wat laatste cadeautjes te kopen en eten een ijsje met uitzicht vanaf het parkeerdek op de omgeving van Jelenia Gora. Intussen worden er pizza’s en frisdrank opgehaald, sluit de wannabe-Tesla van de zus van Oskar vol spullen aan en rijden we rond half twee ’s middags de oprit op van het eerste weeshuis van de dag.
Weeshuis 1 & 2
In de tuin staat een tafel vol lekkere taart en koekjes voor ons klaar. Wij verrassen de kinderen met pizza en frisdrank: er is een duidelijke voorkeur voor de pizza’s margarita en salami, terwijl de pizza met broccoli er ook best aantrekkelijk uitziet. Dan is het tijd voor cadeautjes! De nieuwsgierige oogjes als ze de tassen krijgen, de spanning op de gezichten en dan een lach. Mooi om te zien. De verkregen schatten worden meteen goed weggeborgen in hun kamers in het huis.
De gemeenschappelijke cadeaus vallen ook goed in de smaak: er rijdt meteen een kleine meid weg op de speelgoedtractor, op de step stuift een jongen het tuinpad af. De elektrische scooters zijn populair. De spullen voor een jonge moeder met baby komen zeker goed van pas. Wim en Paul zetten de houten poppenhuizen in elkaar en alle andere spullen worden het huis in gedragen. Kinderen kijken verwonderd naar de lichtshow en kruipen dan nieuwsgierig de auto’s in of achter het stuur om een spelletje te spelen.
Als er dan vervolgens een jongetje eigenlijk alleen maar wil knuffelen, zijn we allemaal diep geraakt en pinken we wat traantjes weg. We doen ons best om nu vrolijk zijn met de kinderen. Straks is er tijd om de emoties een plek te geven. Ons bezoek brengt de kinderen zoveel meer dan alleen maar cadeautjes.
Weeshuis 5
Dan is het tijd om naar het volgende weeshuis te gaan. Dit huis staat midden in de stad Jelenia Gora en heeft in de tuin eigenlijk alleen maar ruimte voor de model X – die natuurlijk mooi de lichtshow laat zien en horen. We hebben weer pizza’s en frisdrank mee. In dit huis zijn aardig wat tieners. Sommigen hebben zich speciaal voor ons bezoek mooi aangekleed, anderen zitten nonchalant met hun vrienden op de houten bank in de tuin. Eerst wordt de kat uit de boom gekeken voordat ze in de auto’s gaan zitten en muziek opzoeken om te beluisteren of een spelletje te spelen. Maar als er dan met de auto’s gereden wordt, zijn ook zij helemaal enthousiast. Ze spreken goed Engels en kunnen leuk met ons praten. Kinderen die eerst wat verlegen toekijken, komen na het ritje met een énorme glimlach op hun gezicht terug. En de meesten willen eigenlijk nog wel een keertje! Virginia en Gosia delen de cadeautjes uit. Ook hier worden ze samen met de persoonlijke bekers en het door Tesla gesponsorde t-shirt enthousiast ontvangen. Eén van de kinderen is hier pas twee dagen geleden komen wonen. Gelukkig kunnen we ook voor haar een mooi cadeautasje samenstellen van de spullen die we bij ons hebben. Een bellenblaaspistool vrolijkt de tuin nog meer op met mooie kleurige bellen die rond blijven zweven of uit elkaar spatten. We krijgen zelfgemaakte koekjes aangeboden en een prachtige oorkonde als dank. En als het dan na ons bezoek van ruim twee uur dan toch tijd is om weg te gaan, willen sommigen eigenlijk wel met ons mee…
Naar
weeshuis
6
In colonne rijden we naar het volgende weeshuis. Er liggen weer pizza’s klaar bij Pizza Tito. De eigenaar voorziet ons met groot enthousiasme van heerlijke pizza’s voor de kinderen die we in het zonnetje zetten deze dagen. Er is plaats genoeg voor de Teslawensritauto’s op de oprit van het weeshuis. Dit huis ligt rustiger, heeft een mooi grasveld en uitzicht op een ruïne van een kasteel bovenop een berg. Het huis heeft ook een verhaal: het werd geschonken aan Caritas door drie zussen die in het huis bleven wonen nadat hun ouders overleden. Het is inmiddels herbouwd, maar de originele muur met de plaquette staat er nog en zie je als je de trap oploopt. Het huis heeft in de keuken een grote tafel zodat iedereen er samen kan eten en in de woonkamer zijn verschillende gezellige zithoekjes. De slaapkamers zijn klein, ze worden gedeeld door drie of soms wel vier kinderen. Er is maar ruimte voor één klein bureautje per kamer. De kinderen zeggen dat het wel gezellig is om een kamer te delen. Op de verlanglijstjes stonden soms spullen om in hun kamer een eigen plekje te creëren, bijvoorbeeld met ledlampjes.
Na het uitdelen van de cadeautjes, de bekers en t-shirts bergen de kinderen hun zojuist ontvangen schatten meteen op. Of doen meteen hun Tesla t-shirt aan. Twee jongens zijn reuze blij met nieuwe voetballen en beginnen er meteen enthousiast mee te spelen. De één vertelt me dat de ander echt een hele goede voetballer is. Wie weet zien we hem later nog terug als prof-speler? Andere kinderen zoeken muziek op in de auto’s en genieten van de liedjes die ze luid afspelen. Of er worden weer spelletjes gespeeld. Ook nu is het weer leuk om te zien dat ze elkaar aansteken in hun enthousiasme zodra ze doorkrijgen hoe leuk het is om in een Tesla te zitten en te spelen. We hopen dat de kinderen in de zomer heerlijk kunnen genieten van het gedoneerde zwembad. Maar eerst: rijden met de auto’s! Hier en daar roept een kind dat ze later ook zo’n auto willen. Zelfs begeleiders willen mee en genieten van de rit. Ook nu, als het bezoek van vandaag ten einde komt, proberen er kinderen met ons mee te gaan. Voor hen duurt ons bezoek te kort.
Wij rijden terug naar het hotel, parkeren de auto’s die opgeladen moeten worden bij de oplaadpunten in de garage. Het is vrijdagavond en de parkeerplaats staat bijna vol. Dit gebied is kennelijk een populaire wandel- en vakantiebestemming. We eten wat in het hotel, praten na over de dag en zoeken dan onze kamers op. Veel indrukken om te verwerken. Morgen bezoeken we nog één weeshuis, op weg naar Nederland. Maar eerst: slapen!
Nog
één
weeshuis
Zaterdagochtend spreken we af om om acht uur te ontbijten. Bijna iedereen heeft moeite om wakker te worden – dit weekend is best vermoeiend door alles wat we doen, zien en meemaken. Gelukkig krijgen we meer energie van rustig een kopje koffiedrinken en wat te eten.
Nog heel even op het balkon van het uitzicht genieten en dan: onze eigen spullen verzamelen en naar de auto’s. En we gaan weer op pad.
Dit weeshuis heeft een grote parkeerplek voor de deur en zodra wij er onze auto’s parkeren, komen de kinderen en de leiding naar ons toelopen. Als welkom natuurlijk de lichtshow door de model X. En dan is het weer tijd voor spelen in de auto’s. Op de grond van deze parkeerplaats ligt gravel. Het spelletje Beach Buggy is in de model 3 van Paul weer favoriet en langzaam maar zeker verdwijnen de voorwielen van de Tesla diep in de steentjes. De model X is weer een echte bezienswaardigheid. Dan delen we de laatste tasjes uit die we in Nederland hebben gevuld met persoonlijke cadeautjes, samen met de bekers en t-shirts. Een jongen monteert meteen zijn step en gaat er met een grote lach op zijn gezicht vandoor om heen en weer te rijden langs de weg. Wat een mooi gezicht!
De kinderen brengen hun cadeautjes weg en helpen mee om de algemene spullen naar het huis te brengen. En dan: tijd voor een ritje. Hoe vaak je het ook hebt gedaan tijdens een wensrit: het blijft leuk. De reacties van de kinderen op hoe de auto rijdt, hoe snel er opgetrokken kan worden, de gezichten zien veranderen van verbazing tot één grote lach. Soms gegil, soms alleen maar blijdschap. We genieten zelf mee.
Dan is het nog even tijd om te spelen, of om uit te leggen hoe de auto’s werken. En dan nemen we voor de laatste keer dit weekend afscheid van een groep kinderen.
Het doet wat met deze kids, ons bezoek. Het doet ook zeker wat met ons. Alle kinderen verdienen aandacht, een leuke tijd, een bijzondere ontmoeting of gewoon even een glimlach of een blik van herkenning en erkenning. Ze zijn het waard. En wat doen we het graag.
Dan vertrekken we richting huis. Iedereen rijdt in zijn eigen tempo. Eric plakt de kleppen van zijn aanhanger vast zodat ze niet rammelen en hij met minder luchtweerstand langer kan doorrijden.
In de loop van de avond komt iedereen weer veilig thuis aan. Met of zonder aanhanger en soms ook zonder auto. De model S van Marianne is na reparatie in Dresden opgehaald door eerst met de trein naar Duitsland te rijden en daar is ze opgepikt door een andere Tesla wensrit lieverd Christiane om vervolgens nog een aardige rit te maken richting Dresden.
Dankwoord
Stichting Tesla wensrit bedankt iedereen die een bijdrage heeft geleverd aan deze 2e wensrit voor Poolse (wees-)kinderen. We hebben een kleine 120 kinderen een klein beetje aandacht, een leuk kadootje en vooral hoop en vertrouwen in de medemens kunnen geven. Onze vrijwilligers schakelden vrienden, collega’s, familie- met speciale dank aan de 2 zusters van Oskar- en winkels in om geld en spullen in te zamelen. Ze zochten cadeautjes uit, investeerden tijd in de organisatie en de reis naar Polen.
Pizza Tito krijgt van ons een dikke knuffel. Zij hebben onder kostprijs voor 120 kinderen pizza verzorgd. Het optrekken in de model X was voor hem en zijn zoon ook een onbetaalbare ervaring.
Alle vrijwilligers hebben op eigen kosten gereisd en overnacht.
Wil je ook helpen of meerijden? De volgende rit staat alweer in de planning!
Hulp in de vorm van geld is het meeste welkom zodat we in Nederland, Duitsland of Polen de benodigde spullen kunnen kopen nieuw of 2e hands. Kadootjes voor de kinderen kopen we altijd nieuw. Sla je gewoon dat etentje buiten de deur een keertje over en bezorg je een aantal kinderen een fijne herinnering en het gevoel dat er mensen zijn die aan ze denken!
Namens alle bezochte kinderen in Polen: Dziękuję!