familie uit
Nieuw Lekkerland
Tesla
Droomdag
Vanuit Teslawensrit werd ik gevraag of ik kon meehelpen aan een droomdag. Stichting Droomdag maakt een dag om niet te vergeten voor gezinnen waarvan een gezinslid (langdurig) ziek is. Het is in de buurt zei Virginia, Nieuw Lekkerland, ja dat ken ik wel. Gedurende de dag was er al van alles geregeld en georganiseerd voor het gezin. Ik kwam rond 15:45 aan, een groot gezin, 4 kinderen. Dus 6 in totaal. Er was een plan, maar door weersomstandigheden kwam er een plan B. Dat gingen we uitvoeren. De rolstoel van vader achterin, toch lekker dat dat gewoon makkelijk past in een Tesla 🙂
Kids achterin, alles in de gordel en we konden weg. Ik had me weer druk gemaakt over files en wegafsluitingen. Maar eigenlijk met alleen veel drukte in de stad kwamen we aan in Rotterdam.
Het gokken op de achterbank was leuk, oh ik zie de Euromast, ik zie een boot etc. Vader zei, ‘ik zie het Erasmus ziekenhuis, daar heb ik zoveel gelegen, maar we hebben van de week besloten alle behandelingen te stoppen. Heb nog 3-5 maanden.’ slik heftig. Ik kon goed met hem praten, aardige kerel, we blijken hetzelfde vak te hebben, goeie klik en leuke gesprekken. Merk dat moeder steun en toeverlaat is, mooi om te zien. Kids zijn leuk en door dolle heen, want ze gaan wat leuks doen. Meer dan verdiend denk ik.
Splashbus
De verrassing is de Splashbus met daarna afsluiten bij de Mc Donalds. Maar erg druk in de stad, keer verkeerd rijden en de bus vertrok al. Maar wat toeteren en roepen, en ze stopten en gezin kon er bij in de bus. Uurtje zei de chauffeur, mooi kon ik even snel boodschappen doen 🙂 Bij de Italiaanse supermarkt kwam brood net uit de oven, 2 broden extra meegenomen. Gaat er altijd in.
Ik kwam precies op tijd terug en hoorde de enthousiaste verhalen. ‘Willen jullie hapje vers olijfbrood’, ‘oh ja’, alles zat even lekker te happen en we reden de stad uit, naar Dordrecht, want hoe dichter bij Dordt, hoe fijner het wordt. Inderdaad.
Zelf rijden
Bij de Mc eten besteld, kids op de glijbaan en enthousiast, vader is merkbaar al iets vermoeid, maar na eten, wat energie erin en het gaat weer. Ik maakte een grapje naar oudste dochter, ‘ga jij rijden?’, ‘nee nee!’ maar vader zei gelijk, ‘dat wil ik wel’ Moeder verschoot, oh goed hoor, als dat kan en je wilt rijden, best. Echt mega grote smile en stralende ogen, werd er ontroerd door, uitleg gegeven, en ja hoor, hij reed weg alsof hij altijd al in een Tesla reed. Dan zie je de magie van die gekke auto weer. Hij zag nog familie rijden, dus bij stoplicht op groen, gas er op. Hup, gierend door de bocht. En de familie was zo ingehaald lol. Even remmen voor de flitscamera. Maar in de polder… vrrrrrrroem. Op het dijkje was de grote lach niet weg te kijken, hij genoot. Kids zaten achter in de stoel geplakt. Bij aankomst gegevens uitgewisseld, rolstoel gemonteerd en afscheid genomen. Fijn mooi gezin, maar wat voelt de komende tijd als een bergbeklimming kan ik mij voorstellen. Jonge kinderen en moeder die straks verder moeten. Alle sterkte. Hoop dat ze met het gezin nog een mooie tijd hebben.De
rit
terug
En dan rij je terug, rustig in het dorp Alblasserdam, geen rijen auto’s om de molens bij Kinderdijk te bekijken, geen drukte met wandelaars, en ja die files voor de Brienenoordbrug, tja dan staat er file. Dacht terug aan wat ik hoorde, wat hij vertelde onder het rijden, dat het huis klaar was, de dakkapel moest klaar. Kinderen een eigen kamer, dus ja het is klaar.
Mooie dag!
Ik denk: dan weet je dat je nog een paar maanden heb, maar de dakkapel moet klaar. Alles goed achterlaten. Bewonderingwaardig en respect. Hoe meer, harder en duidelijker word je met je neus op de feiten gedrukt, alles is relatief. Ja, er staat file, het regent, en het is nog te koud voor de tijd van het jaar. Alles is relatief. Blij dat ik mocht helpen, ritje maken, en vooral de auto uitlenen op de terugweg, iemand een mooie ervaring geven.
Geweldig dat Stichting Droomdag en Teslawensrit bestaan, een gezin een mooie dag bezorgen!