cadeautjes voor
weeskinderen
Poznan
en
Leszno
Een nieuw plan in de groepsapp van Tesla wensrit: Wie gaat er weer mee naar Polen? Het doel is om circa 75 kinderen van meerdere weeshuizen te helpen met benodigdheden, cadeautjes en natuurlijk een grote glimlach!
Even wat overleggen thuis, vrij vragen op het werk en de knoop doorhakken. Tuurlijk zijn we er weer bij, de vorige keer was erg indrukwekkend en deze keer weer net zo. Daarna al in rap tempo begonnen met de hele groep om van alles in te zamelen. Denk aan kleding, speelgoed, fietsen en stepjes maar ook elektronica voor in de weeshuizen en zelfs zonnepanelen voor op het dak.
Dan begint de geweldige reis naar Polen! Lekker in het zonnetje rijden we door Duitsland heen en op ons gemakje komen we aan bij het eerste verzamelpunt: Lars, Lars & Lars.
Caritas Poznan
Mogelijk al bekend bij de trouwe lezers van eerdere Tesla wensritten waarbij we Oekraïense vluchtelingen ophaalden. Hier zijn we altijd met open armen ontvangen! Franciszek en Maria van Caritas Poznan sluiten bij ons aan en heten ons van harte welkom.
Vanuit hier vertrekken we naar de eerste locatie. In de drukke binnenstad van Poznan blijkt het nog best een klus te zijn om parkeerplekken te vinden voor het hele gezelschap aan Tesla's dat zich door de straten begeeft. Met een beetje hulp van wat rouleren van de auto's lukt het om alles uit te laden en aan de kinderen te overhandigen.
Bij de kerk
Vanuit locatie 1 vertrekken we naar een nabijgelegen kerk waar we hartelijk ontvangen werden door de nonnen en een grote groep kinderen van het weeshuis.Spelen
in
Hierna kwam er een wat serieuzere toon in het gezelschap, want ja, nu de kinderen weg zijn kon er natuurlijk aan de begeleiders gevraagd worden hoe dat nou in zijn werk gaat op deze locatie. We kregen van meerdere medewerkers uitleg, zowel van de non als van de sociale hulpverleners die aanwezig waren. Al met al erg verhelderend en het gaf nogmaals aan waarom wij daar waren.
Power Team
Nog
een
dag
Op dag twee werd de eerste dag nog even goed nabesproken tijdens het ontbijt. We waren allemaal erg benieuwd hoe deze dag zou verlopen, de weergoden waren ons goed gezind en met een (koud) zonnetje op de auto’s vertrokken we naar Leszno.
Zodra we het terrein in Leszno oprijden is mijn eerste gedachte: Wow wat is het hier groot! Het pand is groot en de tuin al helemaal. Nu blijkt dit ook nodig te zijn, hier verblijven tientallen kinderen permanent wegens tal van problemen die in de thuissituatie kunnen spelen. Alle hulp, spullen en vooral even een lichtpuntje voor de kinderen zijn dus welkom. Nadat de auto’s uitgeladen waren mochten de kinderen en de begeleiders weer even bij de Tesla’s kijken. Er werd weer genoten van de spelletjes, muziek en alle leuke gadgets die erbij komen kijken.
Zonnig
Tijdens ons bezoek was het een zonnige zaterdag, veel kinderen waren bij een sportvereniging of andere hobby. Dit gaf ons de tijd om een rondleiding door het pand te krijgen van een van de nonnen die als begeleiders voor de kinderen aanwezig zijn. Zij gaven ons de achtergrond van het pand, informatie over hoe het proces in Polen verloopt voor de kinderen die hier verblijven en bijvoorbeeld ook wat de do’s and don’ts zijn over bijvoorbeeld vriendjes en vriendinnetjes die willen komen logeren of de taakverdeling in huis.Afsluitend hebben we genoten van een kop koffie, wat lekkers te eten (je zal in Polen nooit met trek naar huis gaan) en zijn we weer de auto in gestapt.
Iedereen is veilig thuis gekomen en heeft weer een hele mooie ervaring opgedaan. Dit had allemaal niet gerealiseerd kunnen worden zonder de donateurs en vrijwilligers van Tesla wensrit, Caritas en natuurlijk de medewerking van de weeshuizen zelf.
Hier
doen wij
het voor
“Zeventig jaar geleden woonde mijn moeder in een kindertehuis. Op een dag mochten de kinderen een wens doen en Amerikaanse soldaten uit Friedberg in Hessen kwamen naar Wetzlar om elk kind een wens te vervullen. In tranen vertelde mijn moeder me dat ze nog steeds het gezicht kan zien van de soldaat die haar wens vervulde - een witte jurk met rode kersen erop. Zeventig jaar later kon ik dankzij Tesla wensrit, met de hulp van mijn moeder, Julia in Poznan, haar kleine wens vervullen - een T-shirt met een schattig hondje erop. Misschien zal Julia over zeventig jaar ook denken aan een Duitse man die, samen met mensen uit Nederland, Polen en Oekraïne, een heel eind heeft gereden om haar kleine wens in vervulling te laten gaan.’’ – Mathias
“Hartelijk dank voor uw komst - namens het team van Caritas Poznań, het weeshuis en het kinderdagverblijf. Uw bezoek heeft de kinderen veel vreugde gebracht, de geschenken zullen hen nog lang van pas komen en de glimlach van de kinderen zal in onze herinnering blijven. Jullie laten zien dat er prachtige dingen gedaan kunnen worden over de grenzen heen.’’ – Franciszek
‘’Wat een ongelofelijke ervaring. Dit was mijn tweede wensrit naar Polen en ik heb er geen seconde spijt van gehad. De kinderen zijn al blij met het kleinste wat je ze kan bieden, je krijgt er knutselwerkjes en zelfgebakken koekjes voor terug. Dat is de kern van Tesla wensrit, iets doen voor elkaar. Voor ons is het iets kleins om even die kant op te rijden en spullen te doneren maar voor die kinderen is het een herinnering die ze hopelijk nog tientallen jaren bij zich zullen dragen. Ik zal de herinneringen in ieder geval koesteren!’’ - Niels
“Mensen die al genoeg ellende in hun leven hebben, ondersteun ik graag, om ze aan te moedigen door te gaan. Een goed hart tonen geeft anderen veel positieve energie.” – Christiane
“De nieuwsgierigheid, de lach op de gezichten van de kinderen, het uitzoeken van cadeautjes en spullen die we mee kunnen nemen – ik ben keer op keer dankbaar dat we met ons bezoek iets kunnen bijdragen. Ook was ik weer onder de indruk van de betrokken en liefdevolle begeleiders die ons graag uitleggen wat ze doen, waar ze voor staan en hoe ze de kinderen ondersteunen om stevig in hun schoenen te staan in het leven. De ontmoetingen met zowel de kinderen als de verzorgers en sociaal werkers zijn waardevol en onvergetelijk.” – Marianne
“Veel mensen vragen me of deze hulp veel energie en tijd kost. Natuurlijk! Zonder de steun van mijn familie, vooral bij de voorbereidingen, zou ik het niet redden. Maar is het uitputtend? In die paar dagen, zodra we onderweg zijn, gebeuren er zoveel geweldige dingen dat ik me bij terugkomst voel alsof ik twee weken op vakantie ben geweest. Ik raad iedereen deze vorm van hulp van harte aan!” - Oskar
Teddy
Het verhaal achter de grote Teddybeer
Elke keer als we naar Polen rijden, zitten de Tesla’s vol. Met cadeautjes, huishoudelijke apparatuur, speelgoed, snoep. Vaak zo vol, dat er eigenlijk niets meer bij kan. En toch lukt het Oskar elke keer weer om nog meer spullen te regelen. Dit is het verhaal over de hometrainer en de grote Teddybeer:
“Ik was al een dag eerder onderweg naar Polen en had nog wat geld over. Ik zei tegen Virginia: "Ik leg wat bij en dan is er geld voor pizza voor de kinderen, of je kunt geld inzamelen voor de pizza en dan doe ik boodschappen in Duitsland (deodorants, douchegels, etc.)." Virginia zette een Tikkie in de Tesla whatsapp groepen en haalde in 15 minuten meer dan 300 euro op!
Ik deed de boodschappen, maar de gevulde winkelwagen in Duitsland kostte slechts 120 euro... Er bleef nog 100 euro over en toen herinnerde ik me dat het kindertehuis heel graag een hometrainer wilde.
Als we die in Leszno kopen (waar het weeshuis is), dacht ik, dan kunnen we hem ophalen zodra we weer wat ruimte in de auto hebben – we hadden namelijk geen hometrainer uit Nederland meegenomen omdat er geen plek meer was. Ik vond een aanbieding op de Poolse Marktplaats en belde de vrouw op. Alles was in orde, maar ze stond erop dat we de hometrainer op vrijdag zouden ophalen. Ik zei dat als dat niet uitkwam, ik het geld kon overmaken en zij de hometrainer zelf bij het kindertehuis in Leszno kon afleveren... Maar dat wilde ze niet.
Ik kreeg het adres en probeerde te checken waar het was, maar het werkte niet. Toen ik terugbelde, bleek dat het een andere plaats was... anderhalf uur rijden verderop. Geen probleem, want ik wist waar het was (beetje onderweg vanuit Nederland naar Poznań) – we waren eerder in die buurt geweest toen we Oekraïense vluchtelingen hielpen. Marcin, die zich bij deze reis rond Berlijn met zijn zwarte Tesla bij mij aansloot samen met Daria, heeft daar familie wonen. We spraken af dat als we na het herpakken van de spullen geen ruimte meer zouden hebben, iemand uit de familie van Marcin de hometrainer naar Poznań zou brengen (twee uur rijden).
Uiteindelijk, toen we om zeven uur ’s ochtends de hometrainer ophaalden, kregen we van die familie ook knuffels voor het kindertehuis, waaronder een hele grote knuffelbeer. We waren met twee auto’s en kregen alles er nét in!”
Dankwoord
Ons gezelschap van vrijwilligers was deze keer weer internationaal: Nederlands, Duits, Pools èn Oekraïens. Daria en haar Oekraïense familie hebben wij opgehaald tijdens onze tweede rit naar Polen en naar een veilige plek in Nederland gebracht, nu helpt ze mee om kinderen blij te maken.Ook in het buitenland leiden de Tesla wensritstickers op onze auto’s tot een gesprek en nieuwe Duitse vrijwilligers Mathias en Sven sloten zich enthousiast aan bij onze voorbereidingen en wensrit. Al spreken we niet allemaal elkaars taal, we vinden altijd een manier om te communiceren. Van Pools naar Nederlands, van Engels naar Duits, met handen en voeten en soms zelfs even in het Frans. Allemaal omdat we de kinderen een mooie tijd gunnen.
Alle vrijwilligers hebben op eigen kosten gereisd en overnacht.
Wil je ook helpen of meerijden? De volgende rit staat alweer in de planning!
Hulp in de vorm van geld is het meeste welkom zodat we in Nederland, Duitsland of Polen de benodigde spullen kunnen kopen nieuw of 2e hands. Kadootjes voor de kinderen kopen we altijd nieuw. Sla je gewoon dat etentje buiten de deur een keertje over en bezorg je een aantal kinderen een fijne herinnering en het gevoel dat er mensen zijn die aan ze denken!
Er zijn in Polen nieuwe – strengere - regels rondom privacy van de (wees-)kinderen. Daarom mogen we geen herkenbare foto’s van hen delen in ons verslag. Wij als vrijwilligers hebben natuurlijk de nieuwsgierigheid, verbazing, vrolijkheid en lach op de gezichten van de Poolse kinderen kunnen zien tijdens ons bezoek. We zullen dat voor altijd bij ons dragen.
Namens alle bezochte kinderen in Polen: Dziękuję!