Tesla
wensrit
4e bezoek aan
weeskinderen
20-21 juni 2025
Tesla
wensrit
Polen
Zes auto's. Twee dagen. Meer dan 800 kilometer enkele reis. De koffers tot de nok toe gevuld en batterijen 100% opgeladen – die van de auto’s én die van het leven! Tesla Wensrit vertrok opnieuw richting Polen om te helpen. Achter het stuur van één van de auto's zat ik – Franklin. Naast mij mijn vrouw – Sylvia, want met haar is het – ongeacht de situatie – altijd beter, interessanter en makkelijker. Emoties? Onvergetelijk! Daarom moet ik jullie hierover alles vertellen.
Inpakken maar…
Houd ik van inpakken? Eerlijk gezegd is het niet mijn favoriete bezigheid, tenzij ik op weg ga naar een bestemming waar ik niet op kan wachten. Precies zo was het deze keer. Voor het eerst had ik het genoegen om mee te gaan met het Tesla wensrit-team, dat op 20.06 vanuit Nederland vertrok om met hun Tesla’s naar Polen te reizen en kinderen uit weeshuizen te ondersteunen.
Maar terug naar het inpakken. Als je denkt dat we probeerden de juiste outfits en cosmetica in onze koffers te krijgen – dan verwar je ons waarschijnlijk met een influencer. Wij – net als de rest van het team – waren druk bezig om alles efficiënt en praktisch in te pakken: niet voor onszelf, maar met spullen die écht nuttig zouden zijn voor de kinderen.
Toen we alle donateurs bezochten en de cadeaus op één plek verzamelden, sloegen we onszelf voor het hoofd. Zoveel spullen! Oorspronkelijk zouden ze in acht auto’s worden geladen, maar... het lot besloot ons op de proef te stellen. Twee weken voor vertrek kreeg een van de chauffeurs een (gelukkig klein) ongeluk, en een ander werd ziek. Dus bleven er nog zes auto's over – en dat betekende maar één ding: perfect én creatief inpakken. Je kunt je vast voorstellen dat we meerdere keren alles hebben moeten herpakken, maar... het is gelukt!
En dat was nog niet alles. Had ik het zwembad al genoemd? De kinderen in een van de weeshuizen droomden van een groot opzetzwembad. We vonden een mooi model van 5,5 × 2,5 m – goede afmeting, stevige kwaliteit, en een prima prijs. We nemen 'm!
En toen… twee weken later nam iemand contact met ons op met de vraag of we een nóg groter zwembad wilden – 7,5 × 3,5 m, voor een hele aantrekkelijke prijs. Hoe konden we nee zeggen? Dus besloten we ook dit zwembad aan te nemen – maar dat betekende wel dat we er twee hadden. Gelukkig vonden we al snel een ander weeshuis in de buurt van Zielona Góra dat er enorm blij mee was. Mathias, Silvi en Marianne besloten er een dag eerder heen te gaan om het op tijd te leveren.
Zielona Góra – krachten bundelen!
Zielona Góra, laadstation – dat was onze ontmoetingsplek. Daar verzamelden we ons voordat we vertrokken naar de verschillende locaties. Twee laadpalen van 150 kW – klonk veelbelovend, maar... ze aan de praat krijgen bleek nog een uitdaging. Gelukkig is het gelukt en konden we eindelijk samen ontspannen koffiedrinken.
Daar sloten Jola en Hania zich aan bij onze Tesla Wensrit-groep. Jola had ons al eerder ondersteund en kende de geest van deze missie door en door. Ze maakte meteen indruk op mij en Sylvia – zo’n persoon waarop je altijd kunt rekenen. Hania, directrice van het Park van de Natuurkunde in Nowa Sól (vlak bij Zielona Góra), bood spontaan gratis toegang aan voor alle kinderen uit de weeshuizen. Ongelooflijk hoeveel mensen dit soort initiatieven willen steunen, op alle mogelijke manieren.
Via de maag… naar het hart
Na de koffie gingen we aan de slag. Alle vijf de weeshuizen en het moeder-kindhuis bevonden zich op één adres – dat maakte de logistiek een stuk eenvoudiger. Maar wat ik me echt afvroeg: hoe zouden de kinderen reageren?Eerst waren ze wat verlegen. Ze hielden afstand, onzeker of dit allemaal écht voor hen was. Maar we wisten hoe we het ijs konden breken: via de maag naar het hart! Dus namen we twee enorme rondes pizza mee – met korting gekocht dankzij een sponsor die onze actie wilde steunen. Wat denk je? Binnen vijf minuten, een paar glimlachen en korte gesprekken later, smolt het ijs. De pizza verdween razendsnel, en al snel werd de sfeer vrolijk, vol gelach en kinderlijke energie. Na het eten wachtte er een verrassing – dit keer voor ons. De medewerkers hadden een tafel vol Poolse taarten, fruit en zoetigheden klaargezet. Samen eten bleek ook hier de harten te verbinden. De kinderen begonnen spontaan met ons te praten en nodigden ons uit om samen te spelen.
Stichting
voor het
kind
Een moment dat me diep raakte, was het gezamenlijk ondertekenen van een schilderij door de kinderen. Het werd aangeboden door de stichting Voor het kind als onderdeel van project Children of the Future, die samenwerkte met Tesla Wensrit en alle huizen royaal ondersteunde. Dankzij de handtekeningen van de kinderen kreeg het kunstwerk een bijzondere waarde. Het wordt nu geveild en de opbrengst zal andere hulpacties financieren.
Verantwoordelijkheden of plezier?
Na een korte kennismaking brak het moment aan waar iedereen op wachtte – testritjes!
Drie kinderen en één begeleider (soms vijf, bij 6+1-configuratie) per auto. De kinderen gierden het uit van plezier, lachten bij het optrekken en genoten zichtbaar. Volgens de regels zat in elke auto een verzorger – officieel voor de veiligheid, maar hun gezicht sprak boekdelen: ook zij genoten volop. Wie zegt dat werk en plezier niet samen kunnen gaan?
Na afloop kwamen sommige kinderen – 8, 9, 10 jaar oud – gewoon even bij ons om een knuffel te geven. Zonder woorden, zonder vragen – gewoon, omdat ze even dicht bij iemand wilden zijn. Momenten om nooit te vergeten.
Moe maar vol positieve energie namen we rond 21.00 uur afscheid van de kinderen. Samen met het hele Tesla Wensrit-team gingen we wat eten en de dag nabespreken. Er was zoveel om over te praten, dat we pas rond middernacht naar bed gingen – uitgeput, maar gelukkig!
Power Team
17
fietsen
cadeau
Na school… de fiets op!
Onze eerste stop was een fietsenwinkel aan de Leszczyńska-straat. Daar wachtten 17 nieuwe fietsen op ons – eentje voor elk kind uit het tehuis waar we naartoe gingen. Waarom fietsen? Na een gesprek met de zusters die het tehuis runnen, vroegen we wat de kinderen het meeste nodig hadden. Met grote bescheidenheid antwoordden ze: “Misschien één fiets…”
Dat raakte ons diep. We besloten: niet één, maar zoveel als nodig – zodat elk kind zijn eigen fiets zou hebben en samen op pad kon na schooltijd. Dankzij een inzamelingsactie, de steun van geweldige mensen en de bereidheid van de winkel, lukte dat! De winkel gaf niet alleen flinke korting, maar bood ook gratis onderhoud aan – geweldig toch?
De fietsen waren prachtig. Eerlijk? Ik wilde er zelf zo op springen! Natuurlijk maakten we een groepsfoto – met trots, lachende gezichten en het gevoel dat er écht iets goeds gebeurde. Hoe de kinderen reageerden? Dat horen we snel! Sommige fietsen werden nog gemonteerd – we wilden dat elk kind op hetzelfde moment z’n fiets kreeg, zodat niemand zich buitengesloten voelde.
Daarna gingen we naar het weeshuis onder leiding van Caritas – een plek die het team al kende en waarmee Tesla Wensrit al langer samenwerkt. De kinderen doken meteen de speeltuin in. De auto’s bleven een bron van eindeloos plezier – achter het stuur, met lampen en muziek spelen, en natuurlijk de ritjes. Lachen, gillen, genieten. Ook hier zat er in elke auto een begeleider – zogenaamd uit plichtsbesef, maar wij weten inmiddels wel beter.
Tijdens al dat plezier gebeurde er iets bijzonders. Eén meisje kwam naar ons toe en vroeg: – “Waar is Marcin en Daria? Ze waren hier vorig jaar… Ik herinner me ook Marianne!” Ze herinnerde ons allemaal! Dat was het mooiste bewijs dat wat we doen, écht impact heeft. Dat het de mensen zijn die blijven hangen – niet alleen de cadeaus.
Onder het genot van koffie, zon en een tafel vol huisgemaakte lekkernijen genoten we van het gezelschap van de kinderen. Daarna kregen we van de zusters een rondleiding. Alles zag er perfect uit. Je zag dat de zusters alles deden om de kinderen waardig en zorgeloos te laten opgroeien.
En op de terugweg…
Dachten jullie dat het zonder avontuur zou zijn?Onze navigatie meldde dat de laders in Poznań – waar we wilden opladen – stuk waren. Paul’s Tesla gaf zelfs 0% aan… Oskar en Wim bleven bij hem om onderweg een alternatief laadpunt te zoeken – echte teamspirit! Bij Tesla Wensrit blijft niemand achter.
Wij reden verder naar ons geplande punt – maar ook daar: zes Tesla-laders, nul werkend. Niemand had dat verwacht… Gelukkig waren er in de buurt van het stadion nieuwe laders geplaats die we in een app vonden en konden we alsnog verder – zonder verdere obstakels.
Dankwoord
Ondanks de uitdagingen waren het twee dagen vol emoties, ontroering en onvergetelijke momenten. We gingen om te geven – en kwamen rijker terug: aan ervaringen, lachjes, kinderplezier en het gevoel dat het zin had.De energie van de kinderen, de dankbaarheid voor elk gebaar en het besef dat we onderdeel waren van iets groters – dat blijft.
Deze reis was meer dan fietsen afleveren of vermaak organiseren. Het was een gezamenlijke les in gevoeligheid, samenwerking en hoop.
Dank aan iedereen die dit mogelijk maakte: donateurs, chauffeurs, organisatoren, partners, en iedereen die ons steunde met een glimlach, een woord of een helpende hand.
Voor mij en Sylvia was dit onze eerste Tesla Wensrit. Hopelijk volgen er nog veel meer – naar nieuwe plekken, met nieuwe kinderen en harten om te raken.
Want helpen heeft zin. Want het komt terug. En het blijft.
Tot onderweg!