Goedendag allemaal. Afgelopen weekend zijn we weer met een grote groep auto’s naar Polen gereden. Onze belevenissen en indrukken proberen we zo goed mogelijk te beschrijven in onze reisverslagen. Net zoals de vorige keer heeft iedereen zijn/haar auto vol gestopt met goederen welke benodigd zijn in de opvang waarmee we contact hebben. Inmiddels zijn we door deze opvang goed gecontroleerd en hebben we toestemming van de gemeente om onze actie door te zetten. Sommige hebben het weten te presteren een complete auto te vullen met luiers. Daarnaast zijn er medische handschoenen en maskers ingezameld. Ook grote dozen met tandpasta en tandenborstels.
Voorbereiding
We hebben weer afgesproken bij de Supercharger Lehre in Duitsland. We willen daar graag om half 12 wegrijden. De auto’s moesten eerst even ontdaan worden van het Sahara zand alvorens de stickets op bumper en deuren geplakt konden worden. We hebben speciale auto stickers gedoneerd gekregen om herkenbaar op de weg te rijden. Voor de passagiers geeft dit toch een stukje vertrouwen. Nadat bij alle 11 auto’s de stickers waren geplakt kon de reis voorgezet worden. De weg werd vervolgt naar Berlijn waar we een korte stop maakte bij de Giga Factory van Tesla. Wat een groot gebouw, maar nog niet helemaal af. Onze laatste laadstop is in Poznan. Hier was het enorm druk. Goed om te zien, want er stonden nog meer buitenlandse Tesla’s met dezelfde reden. Ook zij zijn vanuit, soms Spanje, ver gekomen om de vluchtelingen te helpen. Wat geweldig om te zien. Wel betekende dit dat we nog iets later in het hotel zouden aankomen. Tja, dan maar even ergens een hapje gaan eten.
Rustig onderweg
Tijdens het eten zouden er nog een man en vrouw langkomen van een andere opvang locatie. In Zielona Gora, een plaatsje hier ongeveer 1,5 uur vandaan. Zij beheren een sportcomplex waar 250 man kunnen overnachten. Deze locatie wordt gebruikt om nationale en internationale 5 kamp wedstrijden te organiseren. Van de 250 plekken zijn er 200 nu beschikbaar gesteld voor Oekraïense vluchtelingen. Wat een passie heeft deze man, geweldig. Dit zouden we van dichtbij moeten zien. We hebben afgesproken dat we volgende week een dagje zouden komen helpen bij deze locatie.Nadat de auto’s en wijzelf weer vol met energie waren zijn we naar de opvang locatie gegaan om alle spullen af te geven. We werden met open armen ontvangen, en wat een energie van deze vrijwilligers. Je brengt hier spullen die voor iedereen heel gewoon zijn, maar zo hard nodig zijn voor deze mensen. Wanneer alle spullen waren overgedragen was er nog even tijd voor een gesprek met de vrijwilligers. Zij hebben zo enorm veel passie en wil om de mensen te helpen. Zo goed om te zien. Als je dan zelf even om je heen rijdt krijg je echt een brok in je keel. Kinderen tussen de 5 en 10 die rond rennen bij de ingang. Dit wens je toch niemand toe, het liefste namen we alle kinderen mee om ze uit deze situatie te halen. Menig chauffeur kan het niet droog houden. Deze impact is echt te groot. Je wilt geen kinderen in een sportzaal zien spelen met een lege fles. Ze moeten veilig, zonder zorgen kunnen spelen met vriendjes en vriendinnetjes. Dit is de reden dat we dit allemaal doen. Dit geldt voor ons als chauffeur, maar ook zeker als gastgezin waar ze vaak geplaatst worden in Nederland.
Nu is het tijd om naar ons hotel te gaan. Hier stond al een gezin op ons te wachten. Nadat iedereen zijn kamer had gevonden konden we even onze rust pakken.
Terugreis
De volgende ochtend gingen we na het ontbijt direct op weg naar de locatie waar de passagiers opgehaald zouden worden. We stonden te wachten op een stoffige parkeerplaats, wat later bleek direct naast het kantoor van de opvangorganisatie te zijn. 1 van de bestuurders meldde al een probleem met zijn banden, er zou een tik in zitten bij het rijden. We konden niets vinden/voelen aan de band.Gezin voor gezin kwamen ze naar buiten en vonden ze een plekje in de auto. Sommige hadden veel bagage mee en anderen bijna niets.
Toen iedereen zat controleerde wij nog even of iedereen in het bezit was van een Oekraïens paspoort. Wij nemen deze niet in en maken er geen kopieën van. Maar mochten we gecontroleerd worden hebben wij alles bij ons. Na een kleine vertraging konden we de reis naar Nederland beginnen. We waren goed en wel een half uur onderweg en toen sloeg het noodlot toe. Een lekke band bij 1 van de auto’s. Deze kwam stil te staan langs de snelweg. Een gevaarlijke plek, dus met de andere auto’s werden de passagiers van de snelweg gehaald en bij een tankstation in veiligheid gebracht. De defecte auto moest eerst weggetakeld worden alvorens deze gerepareerd kon worden. Samen met 1 andere auto zijn beide auto’s achter gebleven.
Intussen vervolgde de andere auto’s hun weg naar Nederland. Onderweg is het een stuk rustiger in vergelijking met de eerste keer. De mensen zijn wat stiller. Zo zie je maar weer, iedereen is anders, beleeft het anders. Toch is dit weer een hele bijzondere reis voor ze. Onderweg hebben we weer gezamenlijk gegeten. Zo heb je toch even een momentje met iedereen tezamen. Nadat wederom de auto’s en wijzelf weer vol waren kon de weg vervolgd worden. Volgende stop, Apeldoorn.
Bij de supercharger in Apeldoorn is iedereen verzameld en kon de laatste verdeling van de auto’s beginnen. Onze last mile drivers zijn ook gearriveerd. Die nemen het, in geval van vermoeidheid, over van diegene die vanuit Polen is komen rijden. Een kop koffie, laptop en de hulp vanuit de groep heeft enorm bijgedragen alles weer vloeiend te laten verlopen.
De eindbestemmingen zijn bekent dus de laatste kilometers kunnen beginnen. Het is al laat in de avond voor we uit Apeldoorn vertrekken, maar het is nu relatief nog maar een klein stukje. De route gaat via Amersfoort naar Amsterdam om vervolgens aan te komen bij de bestemming net iets ten noorden van Alkmaar. Op beide adressen werden de passagiers met open armen ontvangen. Prachtige kamers en soms zelfs huizen. Daar ligt een goede basis voor een warm en veilig thuis.
Vrouwen
Kinderen
Mannen
Dieren
Nederland
Nadat het afscheid is afgerond is het tijd om te reflecteren. Waar kan dat beter dan bij de Supercharger. Uiteraard zijn er weer punten voor verbetering vatbaar, maar het allerbelangrijkste is toch weer onze core doelstelling:Het verzorgen van vervoer in groepsverband van vluchtelingen of hulpbehoevenden en de daarbij noodzakelijke voorzieningen, zoals eten, drinken en huisvesting onderweg voor rijders en passagiers naar opvanglocaties beheerd door een overheidsinstantie, stichting of particulieren, uit veilige gebieden;
En dit hebben we ook dit weekend weer bereikt.
Geschreven door onze vrijwilliger Robert Jan.
